Οι παγκόσμιες υποθέσεις θα μπορούσαν να διαταράξουν την πρόοδο της διατροφής των ζώων

Θα επηρεάσουν οι πραγματικότητες της COVID-19 και του πολέμου στην Ουκρανία τις κινήσεις στη διατροφή των ζώων;

Η πανδημία της COVID προκάλεσε μια μόνιμη αλλαγή στον τρόπο που ασκούμε την καθημερινή μας ζωή και τις επιχειρήσεις μας. Θα χρειαστεί λίγος χρόνος, ίσως γενιές, για να επιστρέψουμε στην κανονικότητα – ή ίσως αυτό θα έπρεπε να είναι η νέα κανονικότητα.

Όμως, καθώς ο κόσμος έχει σταματήσει να μιλάει για την πανδημία, μια νέα κρίση με τον πόλεμο στην Ουκρανία έχει προκαλέσει άλλα προβλήματα και ο κόσμος αγωνίζεται να αντιμετωπίσει τη νέα πραγματικότητα, συνειδητοποιώντας καθυστερημένα την ανοησία των προηγούμενων ενεργειών.

Η κρίση στην Ουκρανία έχει ήδη προκαλέσει μια τεράστια αναταραχή στη ζωική παραγωγή, όχι μόνο στη διατροφή. Είναι δεδομένο ότι το τεράστιο «καλάθι σίτου» της Ευρώπης δεν θα είναι πλέον προσβάσιμο στη συλλογική Δύση και αντιμετωπίζουμε ήδη μια ενεργειακή κρίση ζωοτροφών/τροφίμων, με πολλούς διατροφολόγους να εργάζονται σκληρά για να αφαιρέσουν το σιτάρι από τις ζωοτροφές.

Υπάρχει ένα άλλο πρόβλημα που κρύβεται κάτω από την επιφάνεια, και πρόκειται να εκδηλωθεί αυτόν τον χειμώνα. Όλες οι εκμεταλλεύσεις για τα πουλερικά κρεατοπαραγωγής καταναλώνουν μεγάλη ποσότητα ενέργειας για να κρατούν τα πουλιά ζεστά. Άλλα ζώα φάρμας απαιτούν λιγότερη θερμότητα, με τα κουνέλια να είναι ίσως αυτά που δεν χρειάζονται καμία. Έτσι, πολλές εκτροφές κοτόπουλων κρεατοπαραγωγής που βρίσκονται στη Βόρεια Ευρώπη αντιμετωπίζουν ήδη διπλό ενεργειακό πρόβλημα (ζωοτροφές και καύσιμα). Δεν θα ήταν παράλογο να υποθέσουμε ότι μια τέτοια παραγωγή θα κινηθεί νότια στο πολύ εγγύς μέλλον.

Όπως και η COVID, ο πόλεμος στην Ουκρανία θα έχει ίσως μακροχρόνιες επιπτώσεις. Το ερώτημα που τίθεται συχνά είναι εάν η νέα παγκόσμια πραγματικότητα θα επηρεάσει τις κινήσεις στη διατροφή των ζώων. Αυτές περιλαμβάνουν τη βιωσιμότητα, την αποψίλωση των δασών, τη διατήρηση του εδάφους και του νερού, την καλή διαβίωση των ζώων, τις απαγορεύσεις αντιβιοτικών και οξειδίου του ψευδαργύρου, τα υποχρεωτικά επίπεδα φυτικών ινών, την υγεία του εντέρου και τόσα άλλα ζητήματα για τα οποία εργαζόμασταν τις τελευταίες δύο ή τρεις δεκαετίες.

Ακολουθεί ένα παράδειγμα: Μερικοί κτηνοτρόφοι κοτόπουλων κρεατοπαραγωγής ρωτούν ήδη πώς να εκτρέφουν ένα δεύτερο και τρίτο κοπάδι στα ήδη λερωμένα απορρίμματα του πρώτου κοπαδιού. Μέχρι στιγμής, είχαμε συνηθίσει να καθαρίζουμε και να απολυμαίνουμε τις εγκαταστάσεις ανάμεσα σε κάθε κοπάδι πτηνών. Ορισμένοι παραγωγοί όχι μόνο δεν μπορούν πλέον να αντέξουν οικονομικά τα έξοδα, αλλά θέλουν να επωφεληθούν από τη θερμότητα που παράγεται από κάτω από τη ζύμωση των απορριμμάτων. Άλλωστε, το λάσπωμα ήταν μια δουλειά που γινόταν σε στάβλους παλαιότερα τους ανοιξιάτικους μήνες που ο καιρός ζεσταινόταν. Ωστόσο, με την τρέχουσα πυκνότητα και τη σύγχρονη γενετική, μια τέτοια κίνηση προς τα πίσω μπορεί να είναι (εν μέρει) επιτυχής μόνο με τη χρήση υψηλών επιπέδων πρόληψης αντιβιοτικών. Θα επιτρέψουμε την εκ νέου χρήση αντιβιοτικών με τέτοιο τρόπο;

Η ΕΕ, που αντιμετωπίζει τεράστια έλλειψη δημητριακών, έχει ήδη χαλαρώσει τους κανόνες για το γενετικά τροποποιημένο καλαμπόκι και άλλα προϊόντα, επομένως δεν είναι αδύνατο να σκεφτεί κανείς ότι μπορούν να προχωρήσουν ακόμη περισσότερο για να διαφυλάξουν όποια ζωική παραγωγή έχει παραμείνει εντός των συνόρων τους.

Πηγή: Global affairs could disrupt animal nutrition progress, Ioannis Mavromichalis, Ph.D.