Ακόμη και μετά την COVID, η παγκόσμια στρατηγική για τα εμβόλια αποτυγχάνει

H COVID-19 έφερε μια αναγέννηση στην ανάπτυξη εμβολίων. Νέα εμβόλια βρίσκονται στα σκαριά για πολλές ασθένειες. Έχουμε την ευκαιρία να αξιοποιήσουμε τις τελευταίες μεθόδους και την αίσθηση του επείγοντος. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να κλείνουμε την πόρτα του στάβλου αφού το άλογο έχει φύγει. Αν συνεχίσουμε να βασιζόμαστε σε ένα μοντέλο βασισμένο στην αγορά, το οποίο εκτοξεύει εκατομμύρια δόσεις μόνο αφού μια επιδημία βρίσκεται σε εξέλιξη, τότε έχουμε ήδη αποτύχει.

Παρά τη συσπείρωση για την παραγωγή δισεκατομμυρίων δόσεων εμβολίων ενόψει του COVID-19, όταν πρόκειται για την ανάπτυξη εμβολίων για την πρόληψη μιας ασθένειας εξ αρχής, ο κόσμος εξακολουθεί να κοιμάται στο τιμόνι.

Το σημερινό ξέσπασμα του ιού του Έμπολα στο Σουδάν, το οποίο θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί με εμβόλια, αποτελεί ένα τέλειο παράδειγμα της παγκόσμιας αποτυχίας να διδαχθούμε από την πανδημία COVID-19. Οι πλούσιες χώρες θα πρέπει να πρωτοστατήσουν για τη δημιουργία μιας επαρκούς, δημόσια επιδοτούμενης αγοράς εμβολίων πριν από την επόμενη καταστροφή.

Χωρίς μια παγκόσμια, δημόσια χρηματοδοτούμενη στρατηγική, η αγορά θα αποτύχει να παραδώσει εμβόλια που θα σταματήσουν τις πανδημίες πριν ξεσπάσουν.

Η αποτυχία της αγοράς να υποστηρίξει τα εμβόλια θα πρέπει να ανησυχεί όλους, διότι ο κίνδυνος μελλοντικών πανδημιών αυξάνεται. Ακόμα και καθώς η COVID-19 συνεχίζει να εξαπλώνεται, σε ένα δεδομένο έτος υπάρχει 2% πιθανότητα να ξεσπάσει νέα πανδημία. Η κλιματική αλλαγή, η αύξηση του πληθυσμού, η αστικοποίηση και η ανθρώπινη μετανάστευση βοηθούν στην ταχύτερη εξάπλωση και κλιμάκωση των κρουσμάτων.

Η καλύτερη άμυνά μας είναι να έχουμε εμβόλια έτοιμα για χρήση τη στιγμή που θα συμβεί η καταστροφή. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας διατηρεί κατάλογο εννέα παθογόνων οργανισμών προτεραιότητας με δυνατότητα πανδημίας, συμπεριλαμβανομένων του σοβαρού οξέος αναπνευστικού συνδρόμου (SARS) και του Έμπολα, καθώς και της «ασθένειας Χ», η οποία αντιπροσωπεύει ένα πιθανό, ακόμη ανεξερεύνητο παθογόνο. Και οι εννέα αξίζουν μια πλήρη προσπάθεια: ανάπτυξη πολλών υποψήφιων εμβολίων μέσω των σταδίων των ζωικών μοντέλων και των πρώιμων κλινικών δοκιμών- εμβόλια σε φιαλίδια και με ποιοτικό έλεγχο που είναι έτοιμα για άμεση δοκιμή σε μια επιδημία- και αποθήκευση αρκετών δόσεων για τον έλεγχο της νόσου εάν το εμβόλιο αποδειχθεί αποτελεσματικό. Για την ασθένεια Χ, θα πρέπει να είναι έτοιμο ένα σύνολο ιικών φορέων και συστημάτων μεταφοράς αγγελιοφόρου RNA που θα μεταφέρουν τις αλληλουχίες των αντιγόνων που θα αποδειχθούν αποτελεσματικά κατά της ασθένειας, και οι δοκιμές παρασκευής και κλινικές δοκιμές θα πρέπει να ολοκληρωθούν όσο το δυνατόν περισσότερο. Κάνοντας μεγάλο μέρος της προκλινικής και κλινικής εργασίας εκ των προτέρων, μπορούμε να έχουμε δόσεις όσο το δυνατόν πιο έτοιμες όταν τις χρειαστούμε.

Πηγή: https://www.nature.com/articles/d41586-022-04423-8?utm_source=Nature+Briefing&utm_campaign=b0206d83a8-briefing-dy-20221214&utm_medium=email&utm_term=0_c9dfd39373-b0206d83a8-46686522