Η σύνδεση μεταξύ απώλειας βιοποικιλότητας και αυξανόμενης εξάπλωσης ζωονόσων

Τις τελευταίες δεκαετίες, μια ποικιλία θανατηφόρων μολυσματικών ασθενειών είχαν ζωική προέλευση. Οι δεσμοί μεταξύ ξενιστών, φορέων, παρασίτων και παθογόνων μπορούν να επηρεαστούν από πληθώρα παραγόντων, όπως η βιοποικιλότητα, η άγρια ​​ζωή και η χρήση της γης.

Τα υψηλά επίπεδα βιοποικιλότητας μπορεί να είναι μια πιθανή πηγή μετάδοσης παθογόνων, αλλά η απώλεια βιοποικιλότητας μπορεί επίσης να προωθήσει τη μετάδοση αυξάνοντας τον αριθμό των ικανών ξενιστών για ένα παθογόνο.

Η διατήρηση της βιοποικιλότητας μειώνει τον κίνδυνο ζωονόσων όταν παρέχει επιπλέον ενδιαιτήματα για είδη και μειώνει την πιθανή επαφή μεταξύ άγριας ζωής, ζώων και ανθρώπων. Επιπλέον, η διαχείριση κεντρικού υπολογιστή και διανύσματος είναι μια βιώσιμη επιλογή.

Άλλα κρίσιμα μέτρα περιλαμβάνουν τον περιορισμό και τον υγειονομικό έλεγχο του εμπορίου άγριων ζώων, λαμβάνοντας υπόψη τις ανάγκες των αυτόχθονων πληθυσμών και των τοπικών κοινοτήτων.

Κάθε περίπτωση απαιτεί αξιολόγηση του καλύτερου τρόπου μείωσης του κινδύνου, λαμβάνοντας υπόψη τις επιπτώσεις σε άλλες λειτουργίες ή υπηρεσίες οικοσυστήματος.

Αυτό το έγγραφο παρέχεται από το Τμήμα Πολιτικής για Πολιτικές Οικονομικής, Επιστημονικής και Ποιότητας Ζωής κατόπιν αιτήματος της επιτροπής Περιβάλλοντος, Δημόσιας Υγείας και Ασφάλειας των Τροφίμων (ENVI).