Γαστρεντερικά Παράσιτα των Μηρυκαστικών

Η παρουσία των γαστρεντερικών παρασίτων στα μηρυκαστικά έχει σχέση με την ποιότητα της βοσκής και τη διαχείριση των λιβαδιών, ενώ έχουν επιπτώσεις στην υγεία και την παραγωγικότητα των ζώων.

Οι παράγοντες που ευθύνονται για την παρουσία και την αύξηση του αριθμού των παρασίτων στις βοσκήσιμες εκτάσεις παίζουν σημαντικό ρόλο στη φυσιολογία των ζώων και στις μεταβολές της, καθώς επίσης και στην παραγωγικότητα των ζώων.

Παράγοντες που επιδρούν

1. Κλίμα

Οι υψηλές θερμοκρασίες της ατμόσφαιρας βοηθούν στην αύξηση της δραστηριότητας κάποιων παρασίτων και στην αναπαραγωγή τους στα λιβάδια. Συγκεκριμένα διαπιστώθηκε διπλασιασμός στον αριθμό των νυμφών κάποιων παρασίτων στους 45°C, σε σχέση με τον αριθμό των νυμφών στους 15° κάτω από τις ίδιες συνθήκες βλάστησης.

2. Έδαφος

Οι παρασιτώσεις είναι πιο συχνές στα αργιλώδη εδάφη από ότι στα αμμώδη. Αυτό οφείλεται στη χαμηλή υγρασία των αμμωδών εδαφών, καθώς και στην δυνατότητα της άμμου να παρασέρνεται, η οποία βοηθάει να καλύπτεται τα χαμηλότερο μέρος των φυτών όπου βρίσκονται οι νύμφες των παρασίτων.

3. Μέγεθος του κοπαδιού και ηλικία των ζώων

Σε μεγάλης πυκνότητας κοπάδια, υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα για παρασιτώσεις, καθώς τα ζώα σ’ αυτήν την περίπτωση πρέπει να βοσκήσουν το χορτάρι σε μικρότερη απόσταση από την επιφάνεια του εδάφους με αυξημένη την δριμύτητα της προσβολής από τα παράσιτα, τα οποία σε αυτό το επίπεδο (κοντά στο έδαφος) είναι αυξημένα σε αριθμό.

Η άμυνα των ζώων στα παράσιτα μειώνεται με την ηλικία. Ζώα τα οποία είχαν στο παρελθόν προσβληθεί από παρασιτώσεις, είναι πιο ανθεκτικά σε νέες προσβολές.

Επίδραση στη φυσιολογία των ζώων

Τα γαστρεντερικά παράσιτα επηρεάζουν τη δυνατότητα πρόσληψης της τροφής  σε ποσοστό που εξαρτάται από το μέγεθος της προσβολής. Αυτή η σχέση μπορεί να επηρεάζεται από την κινητικότητα και το pH της μεγάλης κοιλίας και το ορμονικό σύστημα του ζώου που ρυθμίζει την όρεξη και την πρόσληψη της τροφής.