Φέτα: Ο Δωδεκάλογος της Κακοδαιμονίας

Με τον «εθνικό» κτηνοτροφικό μας κλάδο να βρίσκεται στο επίκεντρο, καταγράφουμε κάποιες γνωστές και μη εξαιρετέες αιτίες της παραγωγικής καθήλωσής του.

1. Στις αρχές της εβδομάδας δημοσιοποιήθηκε στη Δανία ότι η ζήτηση για το τυρί τύπου φέτας είναι μεγαλύτερη από οποιοδήποτε άλλον τύπο τυριού παγκοσμίως. Η προστασία που παρέχει η αναγνώριση ΠΟΠ στην Ελλάδα, μπορεί να παρακάμπτεται με τις ενδείξεις «λευκό τυρί», «τυρί σαλάτας» ή «τυρί ελληνικού τύπου».

2. Χώρες όπως η Γερμανία, η Βουλγαρία, η Ολλανδία, τροφοδοτούν ανεμπόδιστα τυρί με την ονομασία «φέτα», ακόμα και στο εσωτερικό της ευρωπαϊκής αγοράς.
3. 12 εκατομμύρια κιλά τυριού εξάγονται ετησίως από τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία στην Ελλάδα, χωρίς να είναι γνωστό πώς ή πού καταναλώνεται.
4. Ζούμε στη χώρα των θαυμάτων! Εισαγωγικές εταιρείες διαφημίζουν ότι η κατανάλωση μίας φέτα τυριού τoστ ισοδυναμεί με την κατανάλωση ενός ποτηριού αγελαδινού γάλακτος. Αντίθετα, κάποιες από αυτές διατείνονται ότι για την παραγωγή ενός κιλού φέτας δεν απαιτείται όλο αυτό το γάλα που πιστεύαμε και, συνεπώς, δεν υπάρχουν προβλήματα με το ισοζύγιο αιγοπρόβειου γάλακτος.

5. Δυστυχώς, τα παραπάνω δεν έχουν αποτελέσει επαρκή κίνητρα για τη δημιουργία μίας Διεπαγγελματικής, η οποία θα προστάτευε τη φήμη και τη γνησιότητα του προϊόντος.

6. Οι αιγοπροβατοτρόφοι αποτελούσαν ανέκαθεν τον κλάδο του αγροτικού τομέα, με τη μικρότερη συμμετοχή σε συλλογικά συνεταιριστικά ή επαγγελματικά σχήματα.

7. Όταν μία εταιρεία, η οποία θεωρείται και στον ίδιο τον κλάδο της ότι εμπλέκεται σε ελληνοποιήσεις, διαφημιστεί σε συγκεκριμένο μέσο, γνωρίζουμε τι θα ακολουθήσει: «Έγκυρη» αρθρογραφία, που στοχοποιεί και υπονομεύει πρωτίστως το ενδεχόμενο σύμπλευσης των οργανώσεων των κτηνοτρόφων, σε ζητήματα διαμόρφωσης ενιαίας πλατφόρμας αιτημάτων ή Διεπαγγελματικής.

8. Η ευκολία με την οποία ο αρμόδιος υπουργός καλεί τους εμπλεκόμενους να δημιουργήσουν Διεπαγγελματική, ώστε να τους εκχωρήσει τον έλεγχο της αγοράς. Ευκολία που υπερβαίνει και τις πιο ακραίες νεοφιλελεύθερες εκδοχές πλήρους απομείωσης του ρυθμιστικού ρόλου του κράτους.

9. Η ευκολία με την οποία στελέχη του κλάδου, πανεπιστημιακοί, πολιτικοί, διοργανώνουν στην Περιφέρεια εκδηλώσεις για την υποστήριξη της φέτας, έχοντας ως προμετωπίδα το «ξεπούλημα της λόγω των συμφωνιών με τον Καναδά και την Νότια Αφρική» και σχεδόν τίποτε από τα παραπάνω.

10. Η μεγάλη υστέρηση σε ζητήματα όπως αυτό της γενετικής βελτίωσης, της διαχείρισης των βοσκοτόπων ή του ότι η τιμή χύμα κριθαριού, μεταξύ του γεωργού που το παράγει και του κτηνοτρόφου, αυξάνεται με τη μεσολάβηση μίας εμπορικής «επιχείρησης» κατά 90%, τη μεγαλύτερη αύξηση στην ΕΕ.

11. Η ευκολία με την οποία ένας αριθμός επιχειρήσεων, ευτυχώς μικρός, συμπεριφέρεται σαν αν μην υπάρχει αύριο, ξεχνώντας ότι η προβατίνα και η αίγα είναι «για το γάλα και όχι για το κρέας» και ότι εάν το κοπάδι σφαγεί, πολύ δύσκολα αντικαθίσταται.

12. Την τελευταία πενταετία περίπου, η Ελλάδα εφαρμόζει ειδικά προγράμματα ανάπτυξης της κτηνοτροφίας. Την ίδια αυτήν περίοδο, μετά την αρχική μείωση του αριθμού των κτηνοτρόφων, ακολούθησε η μείωση του (πραγματικού) αριθμού ζώων, η κατάρρευση των τιμών κρέατος και πρόσφατα των τιμών γάλακτος.

Και όλα αυτά βέβαια, όπως προείπαμε, για το τυρί με την ταχύτερα αυξανόμενη ζήτηση στην παγκόσμια αγορά.

Πηγή: ypaithros.gr, Νίκος Λάππας