Η Γεωργία στην Ε.Ε.

Συγκεκριμένα, η γεωργία στην ΕΕ είναι η μόνη που έχει αποσυνδέσει τις ενισχύσεις από την παραγωγή, υπακούοντας στις – μη επικυρωμένες – συστάσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου. Γεγονός που καθιστά την Ευρωπαϊκή γεωργία ιδιαίτερα ευάλωτη στις έντονες διακυμάνσεις που παρουσιάζουν οι αγορές των αγροτικών προϊόντων.

Αντίθετα, για χώρες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, η Βραζιλία, η Κίνα και ο Καναδάς, η συνολική ανάπτυξη της κρατικής στήριξης που χορηγούν σε γεωργικές εργασίες πιστοποιεί την οικονομική και στρατηγική σημασία που αποδίδουν στον γεωργικό τομέα τους.

Όπως τονίζεται στην περίληψη της μελέτης, οι πολλαπλές κρίσεις που εμφανίστηκαν από τις αρχές της δεκαετίας του 2000 – ιδιαίτερα εκείνες στους τομείς των οικονομικών, των χρηματιστηριακών και των τροφίμων – σε συνδυασμό με τις αυξανόμενες προκλήσεις που οφείλονται στην αλλαγή του κλίματος έχουν επανατοποθετήσει την γεωργία στο επίκεντρο των διεθνών κυβερνητικών πολιτικών.

Ωστόσο, σήμερα, η διεθνής συνεργασία στον τομέα της γεωργίας είναι ανεπαρκής, δεδομένου ότι δεν υπάρχει μια ενιαία οντότητα ομπρέλα σε επίπεδο πολιτικής, παρά τον μεγάλο αριθμό των εμπλεκομένων Διεθνών Οργανισμών. Δεν υπάρχει υφιστάμενος φορέας πρόληψης και διαχείρισης κρίσεων για την πρόβλεψη της εμφάνισής τους και την υλοποίηση αποτελεσματικής διεθνούς συνεργασίας.

Η αστάθεια των τιμών, η ανεξέλεγκτη κερδοσκοπία, ο αυξανόμενος αριθμός των διμερών συμφωνιών και διαφωνιών σχετικά με την αύξηση των γεωργικών πολιτικών που εφαρμόζονται από τις βασικές οικονομικές δυνάμεις του κόσμου, απαιτούν την δημιουργία ενός Παγκόσμιου Συμβουλίου Επισιτιστικής Ασφάλειας, στα πρότυπα του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, συνιστά η εν λόγω μελέτη.