Επανασχεδιασμός της Κτηνοτροφίας με την Αξιοποίηση των Βοσκότοπων και Πολυφυτικών Λειμώνων

Είναι καιρός πλέον, όχι μόνον να διαπιστώνουμε αλλά και να εργαστούμε συστηματικά και συλλογικά για να αξιοποιήσουμε στην πράξη τις τεράστιες δυνατότητες που διαθέτει η ελληνική γεωργία και κτηνοτροφία ώστε να αρθούν οι ΣΤΡΕΒΛΩΣΕΙΣ και να τεθεί σε ΕΝΤΕΛΩΣ ΝΕΑ ΒΑΣΗ ο τρόπος οργάνωσης της αγροτικής παραγωγής.

 Του Ελευθέριου Γίτσα, Αντιπροέδρου του ΣΕΚ – Μέλους ΔΣ ΠΑΣΕΓΕΣ

(Από την ηλεκτρονική σελίδα της ΠΑΣΕΓΕΣ)

Ο  Σύνδεσμος  Ελληνικής  Κτηνοτροφίας,  ανταποκρινόμενος στο ρόλο του και εκφράζοντας την αγωνία των μελών του για τον κλάδο και την οικονομία  γενικότερα,  προσπαθεί  εδώ  και  δυο  χρόνια να  κάνει γνωστές τις θέσεις του στους  αρμοδίους φορείς της πολιτείας. Είμαστε πρόθυμοι να συνεργαστούμε μαζί τους,  όπως άλλωστε και αυτοί οφείλουν να συνεργάζονται μαζί μας εφαρμόζοντας τις διαδικασίες που ακολουθούνται στις κτηνοτροφικά προηγμένες χώρες, ώστε να επιτύχουμε την υλοποίηση των κοινών μας στόχων. Έτσι θα δημιουργήσουμε τις βάσεις  για να  διασωθεί   όλος  ο  πρωτογενής  τομέας    δημιουργώντας  και τις προϋποθέσεις  για  ανάπτυξη    στον  δευτερογενή  (βιομηχανία  τροφίμων ), στον τριτογενή  (υπηρεσίες) και  σε τελικά ανάλυση για να διασωθεί η Ελληνική οικονομία.

Προτεραιότητα  όλων  κατά  τον  ΣΕΚ  είναι η  αναγκαιότητα   ΕΞΙΣΟΡΡΟΠΗΣΗΣ   ΦΥΤΙΚΗΣ  ΚΑΙ   ΖΩΙΚΗΣ   ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ.        

Μια  στρέβλωση  που δημιουργήθηκε  διαχρονικά  από  άναρχες  πολιτικές, κάνοντας την  χώρα   ελλειμματική  σε  ζωικά  προϊόντα  και  ζωοτροφές  και  εξαρτώμενη ακόμη και για τη διατροφή του πληθυσμού της από εισαγωγές.

 

Η  χώρα  μας  είναι  μικρή  και  έχει  πολύ  μικρότερη  καλλιεργήσιμη  γη  και  το  χειρότερο  έχει  επιτραπεί  ο  κατατεμαχισμός  του  κλήρου,  πράγμα  που  κάνει  την  κατάσταση  ακόμη  πιο  τραγική.

 

Και  ενώ   λοιπόν  έχουμε  τόσα προβλήματα, εμείς  οι  Έλληνες  αγρότες  έχουμε  επιλέξει  να  καλλιεργούμε  την  λίγη  και  κατατεμαχισμένη  καλλιεργήσιμη  γη,  με  παραγωγές  που  το  παραγόμενο  προϊόν  είναι  πολύ  μικρής  άξιας ,  και  για  αυτό  χρειάζονται    όλο  και  μεγαλύτερες  εκτάσεις.

 

Το  μικρό  περιθώριο  κέρδους  του  αγρότη ,  οι  καθηλωμένες   η   και  μειωμένες  τιμές των  προϊόντων , αλλά  και  η  ανάγκη  για  σταθερό  εισόδημα,  τον  ωθεί  να  αναζητεί  όλο  και  μεγαλύτερη  έκταση  να  καλλιεργήσει ,  με  αποτέλεσμα  να  έχει  εμπλακεί  σε   έναν  φαύλο κύκλο  κοστοβόρων εφοδίων , μεγάλου  μηχανολογικού  εξοπλισμού   και  ανατιμήσεων της ενοικιαζόμενης γης.

 

Σε  αυτά  αν  προσθέσουμε   και  τον  άνισο  ανταγωνισμό των  εισαγόμενων  προϊόντων,  τότε  γίνεται  εύκολα  κατανοητό  πως  μετατραπήκαμε  από  χώρα αυτάρκη  και  ανταγωνιστική  σε  χώρα  έντονα  ελλειμματική  και εισαγωγική.

 

Όλη  αυτή  η  στρέβλωση  συμβαίνει  στην  Ελλάδα  διότι  ακολουθούμε  ακόμη  ένα  σύστημα  εκτροφής  που  σχεδιάστηκε  μεταξύ  του  1960  με 1970, και  που  σήμερα  είναι  ΞΕΠΕΡΑΣΜΕΝΟ  ,ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟ  και  παράγει  προϊόντα  απόλυτα  ΜΗ   ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ.

 

Η  Ελλάδα   το  2010  επέτυχε   ρεκόρ   εμπορικού  ελλείμματος  αγροτικών  προϊόντων , το  όποιο   διαμορφώθηκε  κυρίως  από  τις   εισαγωγές   κρεάτων,      γάλακτος   και     γαλακτοκομικών   προϊόντων ,  αξίας  περίπου 2,5 δις ευρώ.

Το  1980 εισάγαμε  μόνο  το  20% του  βόειου  κρέατος  και  είμαστε  αυτάρκεις σε γάλα αγελαδινό.

Σήμερα  εισάγουμε  το  90%  του  βόειου  κρέατος  και  65%  του  αγελαδινού  γάλακτος  που  καταναλώνουμε.

Η  αγελαδοτροφία  της  χώρας   μας  από  35.000 αγελαδοτρόφους   στο  παρελθόν  έχει  πέσει  στους  3500 κωδικούς  εκμετάλλευσης  και  μόνο  2000 εκτροφές.

Και  σαν  να   μην  φτάνουν  όλα  αυτά ,το  2015 παύει  να  ισχύει  η ποσόστωση  στην  παραγωγή  αγελαδινού  γάλακτος  ,που  στις  βορειοδυτικές   ευρωπαϊκές  χώρες  λειτουργεί  ως  «κόφτης »  ύψους  ποσότητας  παραγωγής  κάθε  χώρας.

Χωρίς  περιορισμούς  στην  παραγωγή , γνωρίζουμε  καλά,  ότι  έχουν  δυνατότητα  να  παράγουν  διπλάσιο  γάλα   , ακόμη   φθηνότερο , αφού  οι  εκτροφές  τους  είναι  οργανωμένες  στο  βοσκήσιμο  σύστημα.

Έτσι  αν  δεν  πάρουμε  έγκαιρα  μέτρα    κινδυνεύουμε   να  μας  κατακλύσουν  κυριολεκτικά  σε  γάλα ,  βάζοντας  τέλος  σε  έναν  ολόκληρο  κλάδο  και  χιλιάδες  απασχολούμενους

Η   Ελληνική  παραγωγή    περιορίστηκε  στις  ποσότητες  που  χρειαζόμαστε  για  μεν  το  αγελαδινό, στην  κατανάλωση  φρέσκου  γάλακτος ,και  αυτό  επειδή  προστατεύεται  από  τον  κανονισμό που  αναφέρεται  στην  διάρκεια  του  φρέσκου  γάλακτος,  στο   πρόβειο   η  ζήτηση   του  ρυθμίζετε  μόνο   από  την  φέτα,  και  στο  δε  γίδινο  η  τύχη  του  εξαρτάτε  μόνο  από  την  συμμετοχή  του  κατά  30%  στην  παρασκευή  της  φέτας  ,με  αποτέλεσμα  να  πωλείτε  με  δυσκολία  και  πολύ  χαμηλή  τιμή.

Πρέπει  λοιπόν  να  κάνουμε  το  αυτονόητο.   Και  το αυτονόητο  είναι  να  αλλάξουμε  το  σύστημα  εκτροφής  που  σχεδιάστηκε  το  60 με  70  και  τόσα  χρόνια  ακολουθούμε  χωρίς  αλλαγές  , δηλαδή το στάβλισμα των  ζώων  και  την  τροφοδοσία  της  εκτροφής  με συμπυκνωμένες   ζωοτροφές  και  χορτονομές   που  αγοράζονται  από  αγρότες  η  ιδιοπαραγωνται.

 

Οι  ζωοτροφές   αυτές     έχουν   πολύ  υψηλό  κόστος  το  όποιο  διαμορφώνεται  κυρίως  από  το  ότι

α) παράγονται  όλο  και  μικρότερες  ποσότητες,                                                                                             

β) από  την  ακριβή  γεωργική  γη,                                                                                                              

γ) από  την  απόσβεση  μεγάλου  κόστους   μηχανολογικού εξοπλισμού                                                                                                                   

δ) τα  ακριβότερα  εφόδια ,  καύσιμα , συντηρήσεις , αντικαταστάσεις                                                                          ε)μεταφορικά  μέσα, μεγάλους   αποθηκευτικούς   χώρους,                                                                                          

ζ) επιπλέον  προσωπικό  και  απασχόληση , και                                                                                        

η)   μείωση  της διατροφικής   άξιας  τους  από  την  έκθεση  τους  στον  ήλιο  και  τις  βροχές.

Αν  θέλουμε  να  σώσουμε  την  κτηνοτροφία  μας  πρέπει,  απλά, να  την  μετατρέψουμε  από  σταβλισμένη  και  εντατική , ΚΑΙ  ΣΕ  ΕΚΤΑΤΙΚΗ  με  χρήση  αγροτικής  γης  για  την  δημιουργία  πολυφυτικών  λειμώνων .

Αν  είναι  η  εκμετάλλευση   ήδη  εκτατική ,  να  γίνουν  δεκτές  οι  θέσεις  του  ΣΕΚ  για  τους  βοσκότοπους   που  δίνουν  λύση  δια  παντός  στην  ορθολογική  αξιοποίηση  τους    από  τους  κτηνοτρόφους  ώστε  να  εκμεταλλευτούν  με  πολύ  μικρό  κόστος   έναν  απίστευτο  ποσοτικά  και  ποιοτικά  βοσκήσιμο  πλούτο.

 

Δημιουργία  πολυφυτικών  λειμώνων

Σήμερα  τα  πράγματα  έχουν  αλλάξει  παρά  πολύ  και  έτσι  επιβάλλεται   κάποιος  που  θέλει  να  μπει  στον  κλάδο, δραστηριοποιούμενος σε   πεδινή  έκταση, να  θέσει  σαν  πρώτο  κριτήριο   την  ύπαρξη  αγροτικής  έκτασης   αρδεύσιμης, ανάλογη  σε  έκταση  με  το  ζωικό  κεφάλαιο ώστε  να  την  μετατρέψει  σε πολυφυτικο  λειμώνα.

Για  να  επιτύχει  αυτό   θα  χρειαστεί  να  ιδρυθεί  ένα  όργανο,  ένας   τοπικός   Οργανισμός, ιδιωτικού  δικαίου,  όπως  τα  Τ.Ο.Ε.Β., μη  κερδοσκοπικός  και  με  ανταποδοτικά  οφέλη  προς  τα  μέλη  του.

Σκοπό  θα  έχει  να  συγκεντρώνει, όπου  είναι  εφικτό,  εκτάσεις  διαφόρων  ιδιοκτητών , συνενωμένες  σε μια  ενιαία  έκταση, θύλακες    200  η  300  η  παραπάνω  στρεμμάτων,  και  να  τα  παραχωρεί προς εκμετάλλευση, σε  όποιον  κτηνοτρόφο  έχει  τις  απαιτούμενες  προϋποθέσεις.

Από   στοιχεία  που  συγκεντρώσαμε  από  το  Ο.Σ.Δ.Ε.   τη  τελευταία  τριετία,  προκύπτει  ότι  στον  όμορο   κάμπο  Θεσσαλονίκης, Πέλλας  και Ημαθίας, 400.000 στρέμματα  περίπου, εκτός δενδροκαλύψεων, το  60% της  έκτασης  ανήκει  σε  μη  αγρότες  και  το  11%  σε  μη  ενεργούς  αγρότες.

Έχοντας  υπ’ όψη λοιπόν  αυτά  τα  στοιχεία  και  με δεδομένο ότι το Ο.Σ.Δ.Ε.  κατέχει τις σχετικές πληροφορίες (ιδιοκτήτες, θέσεις, όρια, κωδικοί ,όλων  των  χωραφιών κ.λπ.), αντιλαμβάνεστε   ότι  το  προτεινόμενο εγχείρημα  δεν  είναι  ανέφικτο.

Αυτή  να  μετατραπεί  σε  τεχνητό  λιβάδι, η  σπορά  του  οποίου  να  γίνει με  σπόρους  τεσσάρων  ψυχανθών  φυτών, δυο  έως  τριών  αγρωστωδών  και  τριών-τεσσάρων  αρωματικών.

Να  δημιουργηθεί  βοσκή, η  όποια  να είναι απόλυτα  ισορροπημένη   τροφή χονδροειδών, για  να  αντικαταστήσει  το ενσίρωμα  καλαμποκιού  και   την  αποξηραμένη   μηδική, που κοστίζουν  πάρα  πολύ, και  ήταν απαραίτητα  στο  σιτηρέσιο  του  ζώου.

Αλλά  το  κυριότερο είναι  ότι   δίνει  λύση  δια  παντός  στο  κόστος των ζωοτροφών, που  λόγω  της  σταδιακής  μείωσης   της  παραγωγής  και  παράλληλα της  αύξησης  της  ζήτησης, δεν  πρόκειται  να  μειωθεί  αλλά  να  αυξηθεί.

Όλοι γνωρίζουμε  ότι  το  κόστος  της  διατροφής  σε  μια  κτηνοτροφική  μονάδα  είναι  σε  ποσοστό60%-80% του  συνολικού  κόστους  λειτουργίας της, άρα  η  μείωση  κατά  30%-50% είναι  πολύ  μεγάλη  επιτυχία και   μειώνεται  επίσης,  η  εξάρτηση  από  το  εμπόριο, τη ρευστότητα, τις  τράπεζες  κλπ.

 

Επίσης είναι ανυπολόγιστη σε αξία.

α) η  ευζωία  των  ζωων ,

β)  η  αύξηση  παραγωγικότητας  τους,

γ) αλλά  και η αύξηση της   παραγωγικής τους ζωής (σήμερα είναι μόνο 2,9), δ) η δυνατότητα, λόγο  εκτατικοποιησης,  κοινοτικών  ενισχύσεων.

ε) τα  ποιοτικότερα  προϊόντα,

ζ) ο  μικρότερος  μηχανολογικός  εξοπλισμός,

η) οι  λιγότεροι  αποθηκευτικοί  χώροι,

θ) η  δυνατότητα  παραγωγής  ΠΟΠ  προϊόντων και  διάφορες  πιστοποιήσεις.

Ι) η μεγάλη  συμβολή στους  περιβαλλοντικούς  στόχους,

όπως  μείωση  κατανάλωσης   νερού  άρδευσης ,

μείωση νιτρικών,  μείωση  χημικών,  και   μείωση  εκπομπής  αέριων,

κ)  μεγάλη  μείωση  σε  αγροτοώρες   προσωπικού.

λ) η άσκηση  των  ζώων ,η  έκθεση τους  στις  ακτίνες  του  Ήλιου  ,

μ) τα  οφέλη  του βοσκήσιμου  πράσινου,

ν) η  αποσυμφόρηση  του  στάβλου και  η  μείωση  προσβολής  από  ασθένειες όπως μαστίτιδες.

Με  αυτόν τον  τρόπο  θα  επιτύχουμε και   μια  μικρής  κλίμακας  αναδιάρθρωση  καλλιεργήσιμης  γης, προς  όφελος  της  κτηνοτροφίας, αυξάνοντας  κατά  πολύ  και  την στρεμματική απόδοση  αυτής  της  έκτασης.

Και αυτά είναι  πολλά  και παρά  πολύ   σημαντικά, από  την  υλοποίηση  των             οποίων  εξασφαλίζεται  σε  πολύ  μεγάλο  βαθμό  η  ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ      και   η   ΒΙΩΣΙΜΟΤΗΤΑ  των  κτηνοτροφικών  εκμεταλλεύσεων.

Ανέφερα   λοιπόν  μια   σειρά  πραγμάτων  που  πρέπει  κάθε  κτηνοτρόφος  να   λάβει     υπ  όψιν ,  αλλά  και  να  απαντηθεί  το  ερώτημα  του  όποιου  πολίτη  αυτής  της  χώρας  θελήσει  να  μάθει,  αν  μπορεί  και  αν  αξίζει  να  ασχοληθεί  με  την   κτηνοτροφία,  και  με  ποιον  τρόπο  διασφαλίζεται  η  επιτυχία  του.

Άρα  δεν  κατασκευάζουμε  τον  στάβλο  μας  κοντά  στο  τόπο  που  ζούμε,  όπως  κάνουμε  έως  σήμερα,  αλλά  τον  κατασκευάζουμε  στον  τόπο  που  έχουμε  εξασφαλίσει  την  απαραίτητη  για  κάθε  περίπτωση  έκταση  ώστε  να